Alınan ‘yüksek’ puanlar, sonrasında okunan ‘iyi’ okullar ve elde edilen ‘mesleki yetkinlik’ belgeleri, yani diplomalar...
Kişilik sağlam olmayınca,
Bütüncül sağlık olmayınca,
Yani beden, zihin ve kalp sağlıklı olmayınca,
En yüksek mesleki payelere ulaşılmış,
Ne anlamı var?
O konuda da şüphelerim olsa da, çok iyi ‘falanca meslek erbapları’ yetiştirebildiğimiz doğru olabilir, ama şu belli ki uzunca bir süredir bu topraklarda ‘iyi insan’ yetiştiremiyoruz.
Çektiğimiz acı,
Her gün yüzleştiğimiz onca dert,
Ve daha yazmaya utandığım nice konu...
Hepsi ve daha nicesinin nedeni aynı:
‘Biz her şeyi herkesten iyi bilen, herkesten nefret eden, kötü ve bu nedenle de mutsuz insanlar yetiştiriyoruz...’
Mutsuz ve huzursuz insanlar yetiştiriyoruz, çünkü bizler iyi, mutlu ve huzurlu insanlar olarak yaşa(ya)mıyoruz...
Öğretmen, anne ve/ya baba... her ne isek, işte onu hakkıyla icra edemediğimizin kanıtlarıyla yüz yüze yaşamaya mahkum edilmişiz bu tuhaf dünyada...
Dile getiremesek,
Yüksek sesle ifade edemesek de
İçimizde bir yerlerde benzer itiraflar ve haykırışlar dökülüyordur şüphesiz...
Suçluluk...
Mahcubiyet...
Utanç...
Ve korku var herbirimizin bir taraflarında...
Bizler, hepimiz tek tek toparlanmadıkça,
Herbirimiz temizlenmedikçe,
Ve bütüncül anlamda herbir vatandaş
İşini adam gibi tam, düzgün ve içtenlikle yapmadıkça,
Bu durumun düzelme imkanı yok dostlar...
Çocuklarımızın,
Geleceğimizin üzerinde huzur ve mutluluk içinde yaşayacağı bir dünya bırakmak için ardımızda
Yapmadığımız iş,
Organize etmediğimiz kampanya yok,
Ama unuttuğumuz bir şey var dostlar,
O dünyada yaşayacak huzurlu, mutlu ve iyi insan yetiştirmeyi çok uzunca bir süredir
İhmal ettik galiba...
Düşünsenize ‘fiziksel şartlar olarak iyi bir dünya bırakıyoruz,
Ama üzerinde huzur içinde yaşamayı beceremeyecek kötülükte ve kirlilikte nesiller bırakıyoruz miras olarak, tohum olarak bu dünyaya...’
Batsın o şık giysilerimiz,
Son model araçlarımız,
Bizlerden akıllı evlerimiz ve cihazlarımız...
Her geçen gün geleceğimizi harcıyoruz haberimiz yok...
‘Ben düzelirsem, dünya da düzelir’ şuuruyla yaşamak boynumuzun borcudur artık...
Sözüm kendi yüreğime,
Dileğim bütünün iyiliğinedir...
Selam, sevgi ve saygılarımla, Kaplan